هیدروژلها، شبکه های پلیمری سه بعدی با توانایی جذب بالای آب یا سایر سیالهای زیستی در حدود سه برابر وزن خود هستند که در موارد بی شمار دارویی و زیست پزشکی استفاده می شوند. از نظر ساختاری هیدروژلها را میتوان به آنیونی، کاتیونی و آمفولیتیک دسته بندی کرد. هیدروژلهای پاسخگو نوعی از هیدروژلها هستند و از خصوصیات جذبی خاصی برخوردارند که به فاکتورهای محیطی مانندpH ، دما، قدرت یونی، نور، میدان الکتریکی و حضور یک مولکول دیگر حساس هستند. این ویژگیهای منحصر به فرد یک طیف وسیعی از کاربردها را در استفاده یک هیدروژل به طور مؤثر ایجاد کرده است. این کاربردها شامل مهندسی بافت، ماهیچه های مصنوعی، پوششهای زخم، آنزیم زیست حسگر، لنز تماسی، رهایش دارو، دستگاههای جداسازی، حسگرها، آماده سازی ذرات فلزی، جذب رنگ، کشاورزی )کنترل رهایش کودها یا آفت کشها (فیلترها، کاتالیست و مواد شفاف نوری می باشد.